OORDELEN IS NIET HET OOR DELEN – HOE RUIMTE MAKEN VOOR ANDER

Oordelen als een mening of een gevolgtrekking doén we, maar als je erin verzandt ontgaan je kansen voor een verdiepte dialoog en voor het oplossen van moeilijk te ontrafelen vraagstukken. Het is toch jammer wanneer we ons daardoor tekort doen? Wie wil nu níet ontkomen aan dialoog-verdovende oordelen. Natuurlijk bied ik graag een perspectief om vanuit een oordeel dat een gesprek stokt weer tot dialoog te komen.
Maar, hoe houden we de ‘nieuwsgierigheid en verwondering over de betekenis van wederzijdse taal’, voor het aanspreken van ruimte voor wederzijdse verbinding?

Ergens wat van vinden, hoe normaal is dat en wat kan het in de weg zitten?

Een oordeel lijkt ons vaak te sterken in wie we zijn. ‘Zo, dat kan maar gezegd zijn!’ Mogelijk beoogt men een overtuigingskracht over te brengen, waarvan men misschien hoopt dat de ander reageert met ‘Dit is klare taal, daar heb ik niets aan toe te voegen!’ Ook kun je gesterkt zijn door de vooronderstelling dat de ander wel zal begrijpen wat de betekenis is van ‘jouw vinden’. Degene die echt heel graag overtuigt, vraagt zich (wellicht) niet eens af of er wel een reden zou zijn aan zijn oordeel te twijfelen.

De ontvanger van een oordeel ‘die gewoon wat in z’n brievenbus heeft gekregen’ kan dat interpreteren als ‘een opdracht’ de ‘bedachte’ wijsheid goed te overdenken en tot zich door te laten dringen … . Wat zou dan eigenlijk de voor de hand liggende reactie kunnen zijn?

Echter, wat kost het verzanden in een oordelend gesprek eigenlijk wel niet? ‘De zin in een gesprek’ kan zomaar overmeesterd zijn door een ongemakkelijk onderbuikgevoel ‘er klopt hier iets niet’ of een dichtgeknepen keel met het vermoeden ‘een dergelijke stijl zal zeker gezamenlijk niets over het vraagstuk ontrafelen’.

Met een oordeel is er geen sprake van een dialoog? Ervan uit gaande dat er iets te winnen valt, zal er daarvoor gespreksruimte gecreëerd moeten worden, waarin het inspirerend vertoeven is.

Hoe de praktijk dit verbeeldt – voorbeelden waarbij er iets in de weg zit!
1. Je verzorgde een uitgebalanceerde lezing, maar slechts een klein deel van de aanwezigen heeft op het puntje van de stoel gezeten. Mogelijk door het niet kunnen waarnemen van diepte kreeg een wel heel kritisch oordeel over je werk de overhand? > Wat zou je er tijdens de lezing aan kunnen doen?
2. Je formuleert een opdrachtformulering maar, de opdrachtgever doorziet het klinkend perspectief niet en blijft helaas in de modus het probleem zelf wel op te kunnen lossen. > Welke mogelijkheid staat je voor?
3. Je verricht met een macht aan ervaring baanbrekende vernieuwend werk op het terrein van persoonlijke ontwikkeling, omdat je de wijsheid uit de mens zelf wilt laten komen. Echter vaak halen de meeste bedrijven toch nog steeds bijna ‘blind’elings psychologen in huis en wordt niet gerealiseerd dat de psychologie sinds WOII sterk geïnstitutionaliseerd is. > Zou de laatste (maatschappelijk) ingesleten discipline niet meer van de eerste kunnen opsteken?

Duinzicht vanaf strandzicht

 

 

‘De horizon roept niet om oordelen, vraagt wat we zien’

Inzicht in de invloed van oordelen! Read more…

Advertentie

NIEUWSGIERIG OVERSTEKEN NAAR 2016 – OMGAAN MET DIVERSITEIT

Al werkend verbeeldend zienswijzen zin geven

Het gemoed of de stemming als gevoel dat er altijd iets van ons afgaat en naar ons toe komt, is deel van de oversteek van het oude naar het nieuwe jaar. Dat klopt in iedere geval in de zin van dat ons geheugen het (on)gemak heeft niet alles, wat we meemaken, deel van ons heden te laten zijn. Daarentegen kennen we de toekomst niet, maar verleidt deze ons wel tot nieuwsgierigheid naar wat komen gaat. Graag vul ik dat laatste in met het ‘doen van de dingen die me blij maken’, zoals schrijven, muziek maken en een museumbezoek. Dan lijkt er iets naar me toe te komen.

‘Waar ontstaat met onze bagage dan zicht op wanneer we met die nieuwsgierigheid verleden, heden en toekomst verbinden?’.

De periode rond oud en nieuw roept voor velen de vraag op ‘wat zijn mijn/onze voornemens voor 100214 foto 1het nieuwe jaar?’. Een vraag die we net zo goed bij iedere persoonlijke verjaardag kunnen stellen, maar aan de vooravond van het nieuwe jaar lijkt de (collectieve) blik op het nieuwe kalenderjaar ons te helpen over onze voornemens na te denken, wellicht omdat we elkaar (meer dan gewoon) herinneren aan ‘was het een goed jaar en wat zal het komende jaar brengen?’.

In ieder geval zijn de laatste weken van december deel van een periode waarin ‘betekenis geven’ gesprekken daarover doet aanwakkeren, wetend dat niet iedereen behoefte heeft aan deze fase in het jaar. Read more…

WAT HEBBEN TAAL, MUZIEK EN KUNST MET SAMENWERKEN TE MAKEN?

Een waardenperspectief op wereldse problemen

Met de begin 2015 door mij geschreven drietal publicaties, over ‘wat taal, muziek en kunst met samenwerken te maken hebben’, zijn beschouwelijke vragen steeds de basis geweest om, met voorbeelden over de verhouding tussen die drie domeinen, vanuit bewustwording tot inzicht te komen voor een verrijkende kijk op samenwerken. Omdat het woord samenwerken meer is dan een werkwoord komen we tot het stilstaan bij verdieping van de betekenis, dat in dit artikel een praktische plaats zal krijgen als een perspectief vanuit waarden.

Voor een verbeelding van de basis van de genoemde verhoudingen maak ik gebruik van de in figuur 1 afgebeelde  trilogie. Een schets van de in de publicaties gestelde vragen en uitgewerkte voorbeelden zal ik in verband brengen met een waardenperspectief tegen de achtergrond van wereldse problematiek, in het bijzonder de gebeurtenis rondom de onmenselijke moorden op het Parijse Charlie Hebdo. In één oogopslag zien we de grote verschillen in de gegeven betekenis aan de definitie van samenwerken, vanuit het perspectief van de daders en vanuit de reacties voor het belang van veiligheid en het behoud van vrije meningsuiting. Individuele en gemeenschappelijke waarden brengen ons met grote vanzelfsprekendheid, naar het lijkt onvermijdelijke, stille tochten als een terugkerend opvallend fenomeen bij schokkend verlies. Wat zegt ons dat meer!

Figuur 1: Muziek, samenwerken en taal als gezamenlijk iteratief proces

Figuur 1: Muziek, samenwerken en taal als gezamenlijk iteratief proces

Read more…

SPONTAAN SUCCES VOOR GOEDE DOEL SERIOUS AMBTENAAR III 2014

Voor 2 dagen in maart kreeg de organisatie van Serious Ambtenaar III 2014 (SA) het voor elkaar om voor meer € 350.000,– landelijk projecten uit te zetten over een diversiteit aan ambtelijke vraagstukken. Van uitvoering, tot beleid, tot strategie bij Rijk, Provincie en gemeenten.

Vermoeden tot ‘waarde’vol ‘waarden’ delen beloond

wachten op stationJe kent het wel ‘dat voorgevoel dat je ergens voor kiest en weet dat het ertoe zal doen’. De kwaliteit van inhoud zal komen en geen twijfel over betekenisgeving aan een richting waar jij gedreven vorm aan geeft! Ik schreef eind 2013 in voor een proces-begeleidersrol bij een strategisch vraagstuk en kreeg de opdracht, samen met mede-adviserende gemeenten, tot advies  te komen als impuls voor samenwerking tussen een 3-tal fuserende gemeenten in Noord Holland.

 Delen en DOEN

Als enthousiasme wordt beloond dan genereert dat weer enthousiasme, als je boft dat je mensen treft waarmee een klik kan ontstaan. Mijn persoonlijke waarden werden beloond. Read more…